Wanneer iemand overlijdt zijn er meestal veel mensen die door het verlies worden getroffen. Of het nu gaat om familie, een oude vriend of een kennis – iedereen wordt geraakt door het overlijden van een dierbare. Het is dan ook niet ongewoon dat vrienden en familieleden zich verzamelen om hun medeleven te betuigen. Maar wat doe je als iemand is overleden die geen naaste familie of vrienden heeft? Nou, in sommige culturen hebben ze begrafenisrituelen (bijvoorbeeld in Azië), maar Noord-Amerikanen kiezen meestal voor iets anders – de baarwagen! Hoewel ze misschien lijken op iets uit science fiction, zijn de baarwagens eigenlijk een eeuwenoude traditie in Noord-Amerika. Deze karren worden meestal gebruikt als alternatief wanneer er op het moment van overlijden geen andere vorm van vervoer beschikbaar is. De baarwagen werd gebruikt om de doden naar het kerkhof te brengen. Ze fungeren als platform waarmee rouwenden de overledene van de ene naar de andere plaats kunnen dragen en na de begrafenisdienst (die meestal achteraf plaatsvindt) op de laatste rustplaats kunnen afzetten.
De huidige staat van de baarwagen
De baarwagen is nog steeds in gebruik, maar wordt meer gezien in het westen van Canada en het Amerikaanse Midwesten. Hij is vervangen door de katafalk, die overal ter wereld wordt gebruikt. De baarwagen wordt meestal gezien in uitvaartcentra en -huizen. Toen hij in gebruik was, was de baarwagen meestal wit. Tegenwoordig zijn er echter vele varianten van de baarwagen, en ze kunnen van hout of staal zijn, en versierd met bloemmotieven.
Tegenwoordig hebben veel begrafenisondernemingen de traditionele baarwagen vervangen door een modernere katafalk. Hoewel ze misschien niet zo traditioneel zijn, volgen ze nog steeds dezelfde basisprocedure als de oude baarwagen, en ze hebben veel voordelen.
Geschiedenis van de baarwagen
De baarwagen vindt zijn oorsprong in het begin van de 19e eeuw, na de introductie van paard en wagen. In die tijd was de behoefte aan vervoer van doodskisten erg groot, omdat deze vaak achterin de koets werden geplaatst. Daarom werd een platte kar gebouwd die achter de koets kon worden geduwd of getrokken. Deze kar werd gevuld met hooi of zaagsel; de vorm leek op een doodskist en werd een "baar" kar genoemd. Deze kar werd dan gebruikt om de kist naar de kerk en vervolgens naar de begraafplaats te vervoeren. De begrafenisondernemingen begonnen deze karren eind 19e eeuw te gebruiken, en het werd een algemeen beeld in veel Amerikaanse steden.
Slotwoorden
Als u een alternatief zoekt voor het vervoer van de overledene tijdens de rouwstoet, kunt u een baarwagen proberen. Deze karren zijn meestal gemaakt van staal en hebben een rechthoekige vorm. De baarwagen wordt meestal geduwd door één persoon die de "baar" is. De persoon die de kar trekt is de "doos". Wanneer je een baarkar gebruikt, draag je meestal de kist in het midden en zet je die bovenop de baar.
Een baarkar kan een goed alternatief zijn, en kan voor de meeste situaties worden gebruikt. Je kunt hem gebruiken voor het vervoer van de overledene van en naar de uitvaartdienst, het dragen van de kist tijdens de processie, en het dragen van de kist na de dienst.
Let er bij het kiezen van een baarwagen op dat hij stevig is en een groot gewicht kan dragen. U moet er ook voor zorgen dat u er gemakkelijk mee kunt manoeuvreren en dat hij niet kantelt of instort als u hem duwt.