Auto Polysten: Een nieuwe kijk op een oud probleem

Auto polijsten
Kunststoffen zijn een synthetisch materiaal dat ongeveer 100 jaar geleden is uitgevonden. Het is een wonderbaarlijk materiaal, zeer duurzaam en sterk, maar toch licht en flexibel. Het heeft echter zijn beperkingen. Bij de natuurlijke autodegradatie van kunststoffen breken de kunststoffen zelf na verloop van tijd langzaam af. Door de aard van dit afbraakproces kan het zeer langzaam verlopen, soms tientallen jaren, maar het is niettemin een natuurlijk proces. Dit proces is van cruciaal belang voor het functioneren van de moderne samenleving, omdat het ons in staat stelt ons te ontdoen van afvalproducten en nieuwe toepassingen te vinden voor oude of gerecycleerde kunststoffen. Van oude plastic slangen kunnen bijvoorbeeld matten of zelfs handschoenen worden gemaakt voor werknemers in de landbouw of de levensmiddelenindustrie.

Bacteriële afbraak van kunststoffen

Een andere vorm van autodegradatie treedt op wanneer bepaalde bacteriën het plastic beginnen aan te vreten. De bacteriën vreten de koolstof-waterstofverbindingen in het plastic aan en breken het plastic af tot eenvoudige, biologisch beschikbare bestanddelen. Dit proces staat bekend als bacteriële afbraak, en het gebeurt vrij snel in bepaalde omgevingen. Om dit te kunnen doen, moeten de bacteriën zelf op het plastic worden "gekweekt". Dit gebeurt meestal via biofilms op de plastic oppervlakken. Zodra de bacteriën op het plastic oppervlak aanwezig zijn, verbruiken zij het plastic, waardoor er een biofilm en bacteriënkorsten op het plastic ontstaan. Dit proces kan problematisch zijn, omdat de bacteriën het plastic moeten opeten, waardoor het permanent verloren gaat. Om dit te voorkomen moeten kunststoffen vrij zijn van verontreinigende stoffen of kunnen ze worden gecoat met antimicrobiële verbindingen.

UV-degradatie van kunststoffen

Ten slotte bevatten sommige kunststoffen bestanddelen die gevoelig zijn voor fotodegradatie, of afbraak door UV-licht. Hierbij worden de kunststofbestanddelen veel sneller afgebroken, waarbij gassen en andere chemicaliën vrijkomen. Dit type plasticdegradatie kan een probleem vormen voor binnenomgevingen, zoals scholen of ziekenhuizen, omdat er dan mogelijk gevaarlijke chemicaliën in de lucht terecht kunnen komen. Om dit probleem te voorkomen, kunnen UV-blokkerende verbindingen op de kunststoffen worden aangebracht. De kunststoffen moeten uit de buurt van ramen of reflecterende oppervlakken worden geplaatst om de blootstelling aan UV-licht te verminderen, en de kunststoffen moeten op een koele, donkere plaats worden opgeslagen.

Kunstmatige autodegradatie van kunststoffen

Een laatste punt van zorg over de autodegradatie van kunststoffen is de kunstmatige, of door de mens veroorzaakte, autodegradatie van kunststoffen. Dit gebeurt meestal door blootstelling aan hoge temperaturen, zonlicht of een zure omgeving. In dat geval worden de plastic componenten afgebroken tot steeds kleinere moleculen, totdat ze helemaal niet meer bestaan. Dit is een extreme vorm van autodegradatie, die typisch wordt gebruikt voor de verwijdering van gevaarlijke materialen. Om dit te voorkomen, moeten gevaarlijke materialen op de juiste manier worden verwijderd, en moeten ze uit de buurt van voedsel of andere verbruiksgoederen worden opgeslagen. De kunststoffen moeten ook bij lagere temperaturen worden bewaard.

Conclusie

Dit zijn maar een paar van de manieren waarop kunststoffen aan autodegradatie kunnen lijden. Er zijn er nog veel meer, en naarmate de technologie voortschrijdt en het afvalbeheer geavanceerder wordt, zullen we waarschijnlijk nog meer vormen van autodegradatie bij kunststoffen zien. Uiteindelijk is autodegradatie een realiteit voor de moderne samenleving, en er zijn manieren om de gevolgen ervan voor uw infrastructuur te voorkomen. Om dit te voorkomen is het aangeraden om de Auto te polijsten dit zorgt voor mindere autodegradatie.